اگر بخواهيم سيستم زندگي يك زن را ترسيم كنيم مي‌توانيم براساس منطق زیر، يك نظام منسجم ارائه دهيم:

ورودي سيستم:

عقلِ زن، احساس زن، لطافت، زيبايي،‌ استعداد و ظرفيت مادري، استعداد و ظرفيت همسري، توان اجتماعي، استعداد علمي، استعداد و ظرفيت بندگي.

خروجي سيستم:

زني با خصوصيات زير:

انساني با مهارت تفكر و مديريت احساس و ماهر در تصميم‌گيري‌هاي شبكه‌اي و پايدار، فردي صاحب اطلاعات و دانايي‌هاي لازم براي رشد در زندگيِ فردي و جمعي، همسري جذاب مهربان و صميمي، مادري دلسوز و مطلع، بنده‌اي خالص براي خداوند.

حال شما بگوييد كه چه پردازش و فعل‌وانفعالاتي، ورودي‌هاي سيستم را به خروجي‌هاي مورد نظر تبديل مي‌كنند؟ يعني چه كنيم تا زني كه قابليت‌‌هاي عقلاني، احساسي، علمي، جذابيت، همسري، مادري و بندگي را دارد بتواند اين قابليت‌ها را به‌فعليت برساند و تبديل به زني با خصوصيات فوق شود؟

حجاب، يكي از پاسخ‌هاست؛ حجاب ابزاري براي به‌فعليت در آوردن استعدادهاي فكري، احساسي، جذبه، همسري، مادري و بندگيِ خداست. كسي كه حجاب را انتخاب مي‌كند و حياء و عفت را برگزيده است، مهارت تصميم‌گيري و مديريت احساس توسط عقل را فعال كرده است، زمينة تمركز فكري و روحي لازم براي رشد وپيشرفت علمي را ايجاد كرده است، وفاداري و جذابيت براي همسر را به‌نمايش گذاشته است، صلاحيّت مادري براي نسلي پاك را به‌اثبات رسانده است و نور بندگي و عبوديت خداوند را به آسمان ساطع كرده است.